Dziś ruszamy w kierunku Klimczoka, czyli tereny dobrze mi znane z okolicznych wycieczek. Pogoda nadal łaskawa, ale zrobiło się dość chłodno 11-12 stopni. Wczoraj trochę przesadziłem z ubraniem i mocno się przegrzewałem, więc dzisiaj wybieram wariant krótkie spodenki i rękawki - które później i tak zsuwam.
Chcę dzisiaj "pójść na całość" i wskrzesić resztki mocy;) Krótka próba podczas rozgrzewki nie wróży nic dobrego: tętno nawet nie wychodzi powyżej 150 uderzeń...
Po starcie mamy 2 km płaskiego asfaltu, potem zaczynamy łatwy i przyjemny podjazd na Szarculę. Tam stawka się już zaczyna rozciągać. Na wyścigach etapowych fajne jest to, że po kilku dniach "zjeżdżają" się ludzie na podobnym poziomie. Tak więc jedziemy sobie 8-9 osobowej grupie znajomych z wcześniejszych etapów.
Szarcula, Kubalonka, Kozińce i zjazd do Wisły Nowej Osady. Podjazd drogą wzdłuż wyciągu, aż do Smerekowca, przerywany krótkimi fragmentami podbiegów. Przyjąłem taktykę, że jeśli prędkość na podjeździe spada mi do około 5km/h i muszę się szarpać, to raczej schodzę i prowadzę. W biegach górskich jestem zaprawiony a pomaga to odpocząć moim nadwyrężonym czterem literom.
Z Smerekowca szybki zjazd przez Jawierzny w kierunku przeł. Salmopolskiej, gdzie był pierwszy bufet. Mam jeszcze połówkę bidonu i prawie pełny camelbak, więc się nie zatrzymuję. Trasa prowadzi fajnym, ale wysysającym resztki sił singletrackiem w kierunku szlaku Salmopol - Kotarz i następnie na Karkoszczonkę. Tam znowu trochę technicznych ścieżek i stajemy przed najdłuższym tego dnia podjazdem na Klimczok. Stajemy dosłownie, bo umieszczono tam jakimś dziwnym trafem bufet;) Uzupełniam picie i zaczynamy wspinaczkę. Na podjeździe wsuwam rogalika z szynką - przez ostatnie dni ratują mój rozstrojony żołądek. Jedzenie trwa praktycznie przez cały podjazd. Trochę mnie to spowalnia, bo odjeżdża mi moja grupka, ale jestem spokojny, bo wiem, że potem będzie długi zjazd do Brennej. W dół nie przesadzam, bez dokręcania i specjalnego ryzyka, ale i tak sporo zyskuję i odpoczywam. Dochodzę nawet mocniejszą grupę przede mną i na początku asfaltowego podjazdu doliną Hołcyny (w kierunku Grabowej) chwilę trzymam się z nimi. Tempo jednak chyba za mocne, bo na chwilę mi "przygasa". Akurat wtedy spotykam moją Żonę, ale nie jestem zbyt rozmowny;)
Końcówkę na Grabową podchodzę - znowu ulga;) Za Grabową trochę wracają mi siły i z niezłym samopoczuciem zbliżam się do następnego bufetu (to ten sam, który odpuściłem na początku). Koledzy pomagają mi napełnić camelbak, ale w trójkę wychodzi im to 3 razy dłużej, niż bym to robił sam...;) Ale liczą się chęci.
Z bufetu niezły (sporo pułapek) zjazd do Wisły Malinki.

na trasie © klakier

"Przeskakujemy" przez szczyt Cieńkowa i znowu zjazd do Czarnego. Po drodze wcinam żela i sporo piję, bo przed nami decydujący podjazd asfaltowy do zameczku na Kubalonce. Na podjeździe jadę z Duńczykiem, którego pamiętam z poprzednich edycji. Jadę równo i mocno, jak na swoje możliwości. Na końcówce udaje mi się zyskać nad nim około 50m przewagi. Teraz zjazd i "fałdki" przed metą. Na zjeździe staram się odpocząć, bo wiem, że GG na pewno zaserwuje nam jakąś niespodziankę na finiszu;) Ostatnie kilometry to ścieżki, przejazdy pomiędzy domami, kawałki asfaltu. Bardzo interwałowo. Doganiam jeszcze dwóch zawodników, ale w jednym momencie gubię trasę i tracę te 2 pozycje. Dojazd do mety już spokojnie, po masakrycznym błocie. Po wcześniejszej glebie w jednej z tych kałuż, dzisiaj nawet zsiadam z roweru i prowadzę;). META:)))
Z dzisiejszego etapu jestem bardzo zadowolony, bo na prawdę zdołałem jeszcze coś z siebie wycisnąć i trochę poprawiłem pozycję w generalce.
Czas łączny 19:46:37, co dało lokatę 55 / 335 open.

Finiszer © klakier

Kierunek Wielka Racza, powrót przez Słowację i Czechy. W nocy padało i ma też pokropić w ciągu dnia. W związku z tym GG ogłasza, że jedziemy wariant na "złe warunki pogodowe". Samopoczucie dzisiaj liche i nawet gdyby ktoś mi powiedział, że pojedziemy wariant MINI, to bym się normalnie ucieszył;)
Po starcie kilka kilometrów asfaltu, więc jest miejsce na rozgrzewkę. Grupa nerwowo przyspiesza. Podjazd do Koniakowa z wykończeniem na Ochodzitą. Ten fragment po płytach i zjazd jadę już praktycznie na pamięć (jest co roku). Na zjeździe kilku gości nie wybiera ciasnych zakrętów na mokrej trawie;)
Przejazd do Zwardonia upływa strasznie szybko. Na podjeździe przed pierwszym bufetem dwie niespodzianki: najpierw doganiam P. Wiendlochę, któremu totalnie zgasło a potem... wyprzedza mnie babka na rowerze miejskim. Opad szczęki mam taki, że zapominam oddychać;) Po chwili słyszę szum silnika i okazuje się, że jedzie na rowerze z napędem elektrycznym:) Ale efekt był zaj....
Za bufetem co chwila góra - dół. Potem zjazd do Rycerki, kilka kilometrów asfaltu i drugi bufet. Już na asfalcie wcinam rogala, bo dłuższą chwilę jadę sam i wychodzę z założenia, że podkręcanie tempa ponad 25km/h tylko mnie zmęczy a zyskam niewiele. Na bufecie przesympatyczny serwis z Czech smaruje mi łańcuch a ja mam czas na napełnienie camelbaka. Początek podjazdu na Wlk. Raczę jadę dość mocno. Udaje mi się wyprzedzić kilka osób. Na stromej końcówce już trochę słabnę. Obok biegnie Grzegorz G. i prowadzimy sobie luźną pogaduchę. To nie jest trudne, bo moje serducho pracuje w pełnym tlenie. Tylko nogi puste:(
Zjazd z W. Raczy z kilkoma poślizgami; Dużo kamieni i wilgotnych korzeni. Co chwilkę do pokonania jakiś krótki podjazd, więc nie ma gdzie odpocząć. Droga przez Słowację jakoś szybko mi ucieka. Kilka niezłych zjazdów. Zastanawiam się, czy chciałbym tam zjeżdżać, gdybym był na zwykłej wycieczce??? Dłuższą chwilę podkręcamy wzajemnie tempo z trzema Duńczykami. Na płaski asfalt wyjeżdżamy już we dwóch, po chwili już jestem sam, bo ja skręcam zgodnie z oznaczeniami a koleś widzi znak "droga jednokierunkowa" i wmawia mi, że tam wiedzie trasa;))) Zawraca po 500m. Po kilku kilometrach znowu krótki, ale "kilerski" podjazd. Tam tracę resztę sił. Końcówkę na Trójstyku (SK/CZ/PL) jadę, jak w amoku. Niewiele pamiętam. W pewnym momencie widzę przed sobą gościa i próbuję go dogonić. Okazuje się, że to kolega z maratonów, który tylko "treningowo" jedzie ten etap. Klnie na czym świat stoi i już ledwo żyje;) To mnie trochę motywuje.
Na asfaltowym podjeździe w okolicach Jaworzynki (nie wiem gdzie jestem) dogania mnie grupka z kolegami z Knorra. Nie chcę tanio sprzedać swojej skóry i dokręcam, ale nie mogę ich zerwać. Na asfaltowym zjeździe udaje mi się zyskać kilkadziesiąt metrów. Próbuję poprawić na podjeździe na Łączynę. Chyba mi wyszło. Końcowy zjazd po asfalcie jadę już na ryzyko. Strażak wskazujący drogę uskakuje na bok;) Przede mną ostatni krótki podjazd, ale decyduję się na podbieg i staram się ekonomicznie przejechać asfalt do mety. W lesie przed metą samo błoto i kałuże. Wykonuję nerwowy manewr i zaliczam OTB do śmierdzącego bajora:((( Chce mi się wyć, bo to 200m przed metą. Oprócz odrażającego fetoru, chyba nic się nie stało;) Przewagę nad kolegą udaje mi się zachować do końca.

Błotko na finiszu ©

Pierwszy etap trochę mnie rozstroił (żołądkowo), więc drugi z założenia jadę zachowawczo. Oficjalny start po czeskiej stronie - spokojny przejazd (5km) z Istebnej na miejsce. Jedyny minus to, że po wyścigu trzeba wrócić do Istebnej umyć rower.
Po starcie widać, że większość dzisiaj kontroluje swoje tempo;) Leniwie się rozkręcamy i bez szarpania wjeżdżamy w teren.
Trasa rewelacyjna, dużo szutrowych dróg leśnych naszpikowanych mnóstwem technicznych sekcji. Praktycznie non stop góra - dół, bez chwili wytchnienia. Całkowity brak dłuższych zjazdów, na których można by odpocząć.

MTB Trophy - etap 2 © klakier

Aura znowu okazała się łaskawa i wbrew prognozie pogody, było sucho.
Jedynie ostatnich kilka kilometrów dojazdu do mety było nudne jak flaki z olejem. Praktycznie sam asfalt i monotonna droga leśna. Na koniec zjazd po trasie wyciągu i wymarzona / wymęczona META!
Praktycznie całość przejechana w tlenie. Ciekawe, czy pozwoli mi to zachować trochę sił na dalsze etapy??? Masakra przyjdzie jutro - ma być około 3000m przewyższenia...

Etap I, chyba najłatwiejszy;)
Pogoda na razie dopisuje, momentami było nawet nieprzyjemnie ciepło.
Trasa przebiega w 95% po terenach, które są mi dobrze znane i chyba dlatego nie robi to na mnie żadnego wrażenia. Taki normalny maraton. Tempo średnie z porywami w stronę wysokiego;) Muszę się cały czas kontrolować, żeby nie przesadzać. Świeża noga nie wie, co ją czeka przez kolejne dni...
Jestem pełen podziwu dla jazdy i kondycji Ivonne Kraft., która na swoich 29" kołach uciekała mi na zjazdach, jakbym jechał na dziecięcym rowerku. Pod górę, też nie mogłem jej utrzymać koła;) Wielki szacun dla tej Pani!
Aaa, kilometry się oczywiście nie zgadzają;) 70 zamiast 62, ale do tego trzeba chyba przywyknąć...:)))
Bez defektów, więc ok. Jutro etap czeski, najdłuższy. Zamierzam go przejechać "na pół gwizdka", bo potem czeka jeszcze Wielka Racza.

Ostatni taki podryg przed MTB Trophy. Chciałem spróbować określić tempo, na jakie będę sobie mógł pozwolić, żeby jakoś przeżyć tę imprezę;)
Na początku raczej delikatnie naciskam na pedały. Zależało mi na przejechaniu około 4 godzin, a przede wszystkim dowiedzieć się na ile jestem w stanie zmobilizować siły po 2h jazdy. Generalnie "szału nie ma" - cały czas ogranicza mnie brak siły:( Z drugiej strony, czego oczekiwać, kiedy się jej nie trenuje? Niestety z samego górskiego powietrza nie urośnie;)
Plan trasy układałem w trakcie jazdy. Najpierw ścieżki wokół Górki, potem ulubiony podjazd z Jaworza na Błatnią. Następnie Stołów, przeł. Karkoszczonka, Kotarz, Grabowa. Zjazd do Brennej Leśnicy i podjazd na przeł. Beskidek, dalej na Równicę. Przez Lipowski Groń w dół na Żarnowiec. Przedłużam jeszcze ścieżkami wzdłuż Wisły.

Ach, te nasze Beskidy:) © klakier

Finalnie wyszła z tego SUPER trasa, którą jeszcze chętnie powtórzę. Na końcówce znalazłem rewelacyjny zjazd z Lipowskiego Gronia na Żarnowiec. To połączenie otwiera możliwości nowych "pętli" po okolicy:)
Pokaż trasę GPS

Chyba dałem się trochę nabrać... Wczorajszy trening pozwolił mi przypuszczać, że już jestem zregenerowany po niedzielnym maratonie; dlatego zaplanowałem sobie podjazdy. Pierwszy interwał jeszcze jako tako. Noga podawała, ale tętno z trudem wychodziło ponad próg tlenowy (AT). Na początku drugiego interwału już z trudem podciągałem do AT. Stwierdziłem, że nie ma się co napinać. Całe ćwiczenie zamieniłem na długi podjazd w tlenie;))) Terenem wyjechałem na Równicę i przez Lipowski Groń zjechałem do Górek.

Równica © klakier

W górach strasznie sucho i wszystkie kamienie są na wierzchu. Rowerem rzucało na wszystkie strony. Za tydzień Trophy... Co to będzie, co to będzie???
Chyba, że popada;)

Poniedziałek po maratonie odpuściłem. Bolało mnie wszystko, chyba najmniej nogi... MTB Trophy już za chwilę, więc ten tydzień chcę jeszcze wykorzystać.
Dzisiaj dobre samopoczucie, ale rozsądek nakazuje zrobić spokojny rozjazd. Wychodzi mi z tego rozjazd z "zakładką", bo drugą godzinę jadę mocniej. Czuję, że mi się chce, no i nogi współpracują:)))
Zaliczam kilka podjazdów i fajnych zjazdów w rejonie Czantorii. Powrót ścieżkami do Górek.

Okolice Jelenicy © klakier

Pokaż trasę GPS

Nareszcie fajny maraton! Chociaż nie wszystko na to wskazywało...
Do Karpacza dotarliśmy w sobotę popołudniu i po wyjaśnieniu zamieszania z noclegami udaliśmy się na żer;) Kolację zjedliśmy w towarzystwie Mamby i Artura a potem dostąpiliśmy jeszcze zaszczytu wypicia piwa (oczywiście bezalkoholowego) z samym Prezesem naszego klubu ;)))
Niestety rano nie wszystko wyglądało tak fajnie... Po pierwsze zbudził nas deszcz, po drugi męczyła mnie jakaś niestrawność.
Pojechaliśmy w rejon startu. Samopoczucie bardzo kiepskie (zaczęło mi się jeszcze kręcić w głowie:), ale próbowałem to "rozkręcić". Nie chciałem odpuszczać tak dobrze zapowiadającej się imprezy, bo Karpacz to zdecydowanie najlepsza trasa w Polsce (do takiego przekonania doszedłem po zeszłorocznej edycji).
Start. Początek wyścigu to prawie 5km asfaltowego podjazdu. Tempo ostre. Czołówka poszła, jakby nie zauważyli, że jest pod górę;)
Starałem się utrzymać koło moim bezpośrednim rywalom. Do tego jeszcze próbowałem kontrolować tętno, które wyszło ponad 180... Wysoko ponad to, co nazywam obszarem kontrolowanym;) Ale chyba nie było, aż tak źle, bo na szczycie bez problemu zerwałem swoich "prześladowców" i jako jeden z pierwszych ze swojej grupy wjechałem w teren. To "przepalenie" rozwiązało całkowicie moje dolegliwości i od tego momentu jechało mi się świetnie.

MTBM Karpacz © klakier

Jak zwykle z wyścigu pamiętam niewiele...;) Trasa siadła mi idealnie. Nie było fragmentów, na których ktoś gwałtownie przyspieszał i zrywał tempo. Jechałem cały czas bardzo równo.
Chwilkę słabości przeżyłem jedynie przy wjeździe na drogę Chomontową. Po jakimś czasie dogoniła nas czołówka Giga i jak zobaczyłem z jaką lekkością to podjeżdża Dorożała i Kajzer, to dostałem "wiatru w skrzydła":))) Na końcówce udało mi się jeszcze pozbierać i przyspieszyć. Na zjeździe do mety wyprzedziłem kilka osób, choć przyznaję, że jednej z "agrafek" nie wyrobiłem...;) Chyba trochę za szybko to najechałem.
Była to dla mnie SUPER zabawa! REWELACYJNA trasa i nareszcie dobrze mi się jechało. No, może tego akurat po wynikach nie poznać.
47/415 open
13/160 M3

Krótka wycieczka po pracy. W niedzielę maraton, więc trzeba trochę rozluźnić nogi:) Wyjątkowo płasko i leniwie. Pobudzenie 3x30 sekund.

Ciąg dalszy poszukiwań zaginionej formy. Poranny trening zaczyna mi się sprawdzać. Po pracy bywa różnie...
Równica na podjazdy trochę mi już obrzydła, choć to i tak najlepsza alternatywa do treningu. Tym razem miałem zaplanowane 4x3 minuty w strefie anaerobowej, więc mogłem poszukać krótszego podjazdu.
Wzdłuż rzeki pojechałem do Brennej i interwały zrobiłem na podjeździe pod przełęczą Beskidek. Miały być tylko trzy, ale wyszło tak, że po zakończeniu ostatniego podjeżdżałem na przełęcz i tętno "samo" weszło w pożądaną strefę. Pociągnąłęm jeszcze kawałek i zaliczyłem to jako 4 powtórzenie;)
Potem zjazd do Ustronia i powrót wzdłuż Wisły. O 6:45 zameldowałem się na śniadaniu:))) Szybki prysznic i do roboty...